Jak duchowość wspiera proces psychoterapii – praktyczne obserwacje z gabinetu
Często pytacie mnie, jak to jest łączyć dwie – wydawałoby się – odrębne ścieżki: psychoterapię i duchowość. Czy te dwa światy mogą się przenikać? Czy nie przeszkadzają sobie nawzajem? Odpowiadam: nie tylko mogą się przenikać, ale wręcz wzajemnie się wzmacniają. I dziś chciałbym podzielić się z Wami kilkoma refleksjami z mojego gabinetu – i z własnego życia.
Duchowość – nie tylko religia
Jako psychoterapeuta spotykam się z bardzo różnymi osobami. Jedni są głęboko wierzący, inni poszukują, jeszcze inni nie identyfikują się z żadną tradycją religijną, ale czują, że "coś jest". Dla mnie duchowość to nie tylko praktykowanie religii – to przede wszystkim poszukiwanie sensu, wartości, głębokiego kontaktu ze sobą i z drugim człowiekiem.
Duchowość to pytania: "Po co żyję?", "Co nadaje mojemu życiu sens?", "Jak radzę sobie z cierpieniem i stratą?"To pragnienie bycia częścią czegoś większego niż tylko codzienna gonitwa za zadaniami.
Psychoterapia i duchowość – dwa skrzydła rozwoju
W gabinecie często widzę, jak osoby, które mają kontakt z własną duchowością, szybciej odnajdują motywację do zmiany. Często łatwiej im wybaczyć sobie i innym, z większą łagodnością patrzą na swoje słabości. Nie chodzi tu o powtarzanie frazesów czy "uświęcanie" problemów, ale o autentyczną, głęboką pracę nad sobą, w której duchowość jest źródłem nadziei i siły.
Pamiętam jedną z moich pacjentek, która przyszła do mnie, bo czuła się "pusta w środku". Pracowaliśmy nad jej emocjami, relacjami, poczuciem własnej wartości. Ale przełom nastąpił dopiero wtedy, gdy zaczęła zadawać sobie pytania o sens i cel życia. Gdy odkryła, że może budować swoje życie na wartościach, które są dla niej ważne – pojawiła się w niej nowa energia. To nie była religijność "na pokaz", ale głęboka, osobista duchowość, która pomogła jej stanąć na nogi.
Duchowość w praktyce terapeutycznej
W mojej pracy nie narzucam nikomu żadnej wizji świata. Zawsze pytam: "Co jest dla Ciebie ważne? Co daje Ci siłę?" Czasem są to modlitwa, medytacja, kontakt z naturą, czasem – rozmowa z bliską osobą, wolontariat, sztuka, muzyka. Duchowość to także umiejętność zatrzymania się, refleksji, wdzięczności za to, co jest. To świadomość, że nie wszystko muszę kontrolować, że mogę zaufać – sobie, innym, Bogu, Życiu.
Wielu moich pacjentów odkrywa, że duchowość pomaga im lepiej radzić sobie z lękiem, stratą, poczuciem winy. Często słyszę: "Kiedy odnalazłem sens, łatwiej mi było wybaczyć", "Modlitwa daje mi spokój", "Czuję, że nie jestem sam". To są małe, ale bardzo ważne kroki na drodze do zdrowia psychicznego.
Moje doświadczenie
Nie ukrywam, że duchowość jest także moją osobistą siłą. Praca z młodzieżą, z rodzinami, z osobami w kryzysie uczy mnie pokory i wdzięczności. Każda rozmowa, każde spotkanie jest dla mnie okazją do refleksji nad tym, co naprawdę ważne.Dzięki temu łatwiej mi zachować równowagę między życiem zawodowym a rodzinnym, cieszyć się chwilą, być obecnym dla moich bliskich.
Zaproszenie
Jeśli czujesz, że duchowość jest dla Ciebie ważna – nie bój się o tym mówić w gabinecie terapeutycznym. Jeśli nie wiesz, jak zacząć – spróbuj zadać sobie pytania o sens, o wartości, o to, co daje Ci siłę w trudnych chwilach.A jeśli chcesz, żebym towarzyszył Ci w tej drodze – zapraszam. Razem możemy odkrywać, jak duchowość i psychoterapia mogą się wzajemnie uzupełniać, prowadząc do pełniejszego, szczęśliwszego życia. Skontaktuj się tak, jak Ci jest wygodnie i ustalimy co dalej.
Karol Gałkowski
Psychoterapia
Rozwój osobisty Konsultacja
Towarzyszenie Wsparcie
Psychoterapia. Rozwój osobisty. Konsultacja.
Towarzyszenie. Wsparcie.