Moje dzieciństwo nie było idealne. Były chwile, kiedy czułem się zaniedbany lub niezrozumiany. Ale terapia pomogła mi zobaczyć szerszy obraz. Dzięki niej zrozumiałem, że moim bliskim zawsze zależało na moim dobru, nawet jeśli popełniali błędy. To oni nauczyli mnie bycia silną, zaradną i mądrą osobą. To co wydarzyło się ukształtowało mnie na taką osobę jaką jestem.
Chciałbym dzisiaj podzielić się z Tobą pewnymi myślami i uczuciami, które od jakiegoś czasu noszę w sobie. Mam ogromną potrzebę wyrazić swoją wdzięczność wobec moich bliskich, którzy odegrali niesamowicie ważną rolę w moim życiu. To dzięki nim jestem tym, kim jestem - osobą pełną zaufania, mądrości i umiejętności radzenia sobie z trudnościami.
Przede wszystkim pragnę podziękować moim rodzicom. To oni byli fundamentem mojego rozwoju. Od najmłodszych lat otaczali mnie miłością, wsparciem i cierpliwością. Nie zawsze to widziałem. Dzięki nim nauczyłem się, jak być odpowiedzialnym, jak dążyć do swoich celów i jak pokonywać trudności. Ich nieustające wsparcie i wiara we mnie sprawiły, że zawsze czułem się pewny siebie i gotowy na podjęcie każdego wyzwania. Dziękuję im za to, że zawsze byli obok mnie, nawet w najcięższych chwilach, i że nigdy nie przestali mnie kochać. Czasami nie dawali mi tego czego potrzebowałem, bo tego nie mieli w sobie, nie umieli, nie dostali, ale zawsze byli obok mnie.
Drugą grupą osób, której chcę złożyć podziękowania, są moi dziadkowie. To wspaniali ludzie, którzy przekazali mi nie tylko swoją mądrość i doświadczenie, ale także bezwarunkową miłość. Spędzając czas z nimi, słuchając ich historii i obserwując ich życie, stałem się bardziej świadomy siebie. Ich wiara we mnie była bezcenna. Dzięki nim nauczyłem się ufać sobie. Dziękuję im za to, że zawsze byli obecni w moim życiu, dostarczając mi cennych lekcji i inspiracji.
Oprócz rodziców i dziadków, mam jeszcze rodzinę, która mnie wspierała. Czasami bardziej a czasami mniej. To dzięki nim czułem się kochany, akceptowany i ważny. Gdy miałem trudności, zawsze mogłem liczyć na ich wsparcie i otwartą rozmowę. Dziękuję im za to, że stworzyli mi bezpieczne i kochające środowisko, w którym mogłem rozwijać się i być sobą.
Nie chcę zapominać także o innych bliskich osobach, które odegrały ważną rolę w moim życiu. Przyjaciele, nauczyciele, koledzy - niektóre z tych osób, które spotkałem na swojej drodze, przyczyniły się do mojego rozwoju i stania się silniejszą osobą. Dziękuję im za ich wsparcie, mądrość i inspirację. Niektóre pokazały mi, że świat nie zawsze jest dobrym i bezpiecznym miejscem.
Oczywiście, żadne życie nie jest idealne i wszyscy popełniamy błędy. Tak też było w przypadku moich bliskich. Jednakże, to właśnie dzięki tym błędom, nauczyłem się wielu ważnych lekcji. Błędy są częścią naszej ludzkiej natury i to, jak z nimi sobie radzimy, definiuje naszą siłę i charakter. Dzięki błędom moich bliskich, nauczyłem się wybaczać, uczyć się i rozwijać się jako osoba.
Dzięki moim bliskim jestem tym, kim jestem dzisiaj. Stoimy na ramionach olbrzymów - tych, którzy nas wychowali, kochają i inspirują. Dlatego tak ważne jest docenienie ich roli i wyrażenie wdzięczności. Moje życie jest pełne radości i sukcesów dzięki nim. Nie zabrakło w nim bólu i smutku, ale on mnie też ukształtował, tak jak ogień kształtuje stal. I choć słowa nie są w stanie oddać całej mojej wdzięczności, pragnę podziękować im za to, że są ze mną, że wierzą we mnie i że tworzą ze mną niezapomniane wspomnienia.
Podsumowując, jestem tym, kim jestem, dzięki moim bliskim. Mimo błędów, jakie popełnili, są dla mnie najważniejszymi osobami w moim życiu. To właśnie na ich ramionach stoję i dzięki nim jestem taką osobą jaką jestem. Bardzo dużo im zawdzięczam".
Bardzo często słyszę podobne podsumowanie procesu terapeutycznego. Słyszę je w podobny sposób od tych młodszych i starszych.
Karol Gałkowski
Psychoterapia
Rozwój osobisty Konsultacja
Towarzyszenie Wsparcie
Psychoterapia. Rozwój osobisty. Konsultacja.
Towarzyszenie. Wsparcie.